Οι ασθενείς που πάσχουν από εκφυλιστική ρήξη μηνίσκου δεν πρέπει να χειρουργούνται αναγκαστικά. Πρόσφατες έρευνες απέδειξαν ότι οι ασθενείς βαίνουν καλώς και αν υποβληθούν σε ψευδο-επεμβάσεις ή αρθροσκοπικές μερικές μηνισκεκτομές. Η στροφή των γιατρών προς την αρθροσκοπική χειρουργική για τη θεραπεία ρήξης μηνίσκου είναι συχνή.

Η ρήξη μηνίσκου μπλοκάρει το γόνατο μηχανικά, και η αποκατάσταση της λειτουργίας του γόνατου γίνεται με περικοπή του μηνίσκου. Βάσει αυτού, ορισμένες κατευθυντήριες γραμμές που έχουν διατυπωθεί επισήμως, ορίζουν το «κλείδωμα» του γόνατου ως ένδειξη αναγκαιότητας χειρουργικής επέμβασης. Παρ’ όλα αυτά, πρόσφατα δημοσιευμένα στοιχεία  κατέληξαν σε διαφορετικά συμπεράσματα.

Οι γιατροί θα πρέπει να είναι προσεκτικοί ως προς το πόσο σοβαρά παίρνουν την αφήγηση των ασθενών για τα συμπτώματά τους. Για παράδειγμα, πολλοί ασθενείς της μέσης και μεγαλύτερης ηλικίας έχουν μυοσκελετικές ανωμαλίες, που δεν οφείλονται στη ρήξη του μηνίσκου.

Εν κατακλείδι, οι κλινικοί γιατροί θα πρέπει αρχικώς να συνιστούν φυσικοθεραπεία στους ασθενείς τους και στη συνέχεια να προσφέρουν τη χειρουργική επέμβαση ως θεραπεία δεύτερης γραμμής.